Pewnie znane jest Wam to uczucie, kiedy otwieracie rano oczy i towarzyszy temu odczucie ciężkości w klatce piersiowej, tak jakby ktoś położył na niej kamień. Wiecie, że trzeba wstać do pracy, ale brakuje sił… Pojawiają się tysiące przygniatających myśli lub zupełna pustka w głowie.
CO TO JEST DEPRESJA – POZNAJMY POTWORA
Depresja jest zespołem zaburzeń nastroju i aktywności utrzymujących się przez długi czas. Jej niezwykle obciążający charakter prowadzi do upośledzenia funkcjonowania osoby w codziennym życiu. Depresja trwająca wiele miesięcy może powoli wyniszczać organizm ciągłym odczuwaniem smutku i brakiem najmniejszych chęci do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Nikt poza osobą chorą nie jest w stanie wyobrazić sobie, co czuje ona w środku.
Dużo kosztuje przywdzianie uśmiechu, ale zakładasz go, jak przyciasne buty. Bo tak jest łatwiej niż słuchać „dobrych rad” wszystkich dookoła: „Ale czym Ty się przejmujesz?”, „Musisz wziąć się w garść.”, „Nie możesz tak myśleć”, „Musisz myśleć pozytywnie” itd. Kiedy słyszysz takie lub podobne słowa, to wszystko w środku wzbiera na siłę, pojawia się poczucie winy, a lęk drastycznie wzrasta. W głowie pojawia się myśl, że nie potrafisz dostosować się do rzeczywistości i jej „wymagań”.
Jakie są typy depresji ?
ENDOGENNA – typ depresji uwarunkowany genetycznie. Trudno jest dokładnie określić przyczynę rozwoju choroby. Podejrzewa się, że ma podłoże wielogenowe. W niektórych przypadkach skłonność do depresji może być dziedziczna. Zwykle jest to najcięższa postać depresji o dużym stopniu nasilenia.
EGZOGENNA – związana jest z czynnikami zewnętrznymi. Depresja jest zazwyczaj następstwem intensywnego oddziaływania stresujących sytuacji, trudnych zdarzeń lub jest konsekwencją choroby somatycznej.
DEPRESJA PSYCHOGENNA – ta postać depresji jest manifestem organizmu na przeżyte doświadczenia oraz ogrom trudnych do zrozumienia emocji. Mogą to być: urazy psychiczne, traumatyczne wydarzenia, nadmiernie stresujące i angażujące mentalnie sytuacje, problem z adaptacją do istotnych zmian życiowych.
DEPRESJA SOMATOGENNA – w tym przypadku epizody lub trwale utrzymujące się stany depresyjne są konsekwencją wyniszczającego procesu chorobowego. Większość odnotowanych przypadków wiąże się z obecnością nowotworów, choroby Parkinsona, choroby Alzheimera, stwardnienia rozsianego, guzów mózgu, niektórych stanów pourazowych, zaburzeń hormonalnych, a także alkoholizmu i narkomanii. Alkohol i narkotyki docelowo obniżają nastrój.
DEPRESJA MASKOWANA – nazywana jest depresją bez depresji. Rozpoznaje się ją po objawach takich, jak: ciągłe zmęczenie, zaburzenia snu, poczucie ciągłego bólu o niemożliwej do ustalenia przyczynie, ale bez wyraźnego obniżenia nastroju. W praktyce wyróżniamy 5 podstawowych masek depresji:
- psychopatologiczną- lęk, natręctwa, jadłowstręt;
- zaburzenia rytmów biologicznych- skrajne zaburzenia snu;
- wegetatywne i psychosomatyczne- np. świąd skóry, RLS, dławice piersiowe;
- bólowe- bóle głowy i neurologie;
- behawioralne- nadużywanie alkoholu i leków.
DEPRESJA POPORODOWA – występuje w dużej ilości u kobiet. Ma to związek z licznymi zmianami hormonalnymi, które niezwykle gwałtownie oddziałują na organizm matki.
ZABURZENIA DEPRESYJNE – depresja sezonowa-SAD – sezonowe zaburzenia afektywne pojawiające się późną jesienią lub zimą. Najczęściej można je rozpoznać po zwiększonej senności, spadku energii oraz zwiększonym apetytem (zwłaszcza na węglowodany).
…………………………
Autor: Katarzyna Piekielna
Źródło: C. A. Padesky, Umysł ponad nastrojem.
Fot. Canva.
3818